Bu Şarkı Böyle Bitmemeli
Bir güzel insanı, bir güzel sanatçıyı, İbrahim Gökçek’i toprakla buluşturduk, üzgünüm.
Türkiye’nin başı sağolsun!
Hemen akla şu soru geliyor: Böyle mi olmalıydı? Ölüm oruçlarının ardı kesilmiyor, kayıplar vermeye devam ediyoruz.
Şu an ölüm orucunda olan dört insanımız var. Destek isteniyor, sahiplenilsin, yalnız bırakılmasın, mücadelesine katılım sağlansın isteniyor.
Bu desteğe vermeyenlere ağza gelen her söz söyleniyor.
Teslimiyetçi, pasifist, düzen yanlısı, duyarsız, sorumsuz…
Kimileri daha ileri gidiyor, faşistlerle aynı kefeye koyuyor. Bu eylemleri doğru bulmayanlardan, ölüm oruçlarını desteklemeyenlerden biri de benim.
Ben de bundan payını fazlasıyla alanlardanım. Hakaret edip, Facebook sayfasından bile çıkaran oldu.
Doğru bulmadığım bir eyleme nasıl destek verebilirim? Ölüm oruçlarına oldubitti karşıydım.
Açlık grevlerine de sıcak bakan biri değildim. Buna rağmen cezaevinde kaldığım 11 yıl boyunca parçalı olarak 84 gün açlık grevinde kaldım.
Kimisi destek için yaptığımız açlık greviydi, kimisi de içinde bulunduğumuz kötü koşulları düzelmek içindi. Bizler için başka çözüm kalmadığı zamanda başvurmuştuk.
Yaşam koşullarımız düzeltilmesi içindi. Kimi haklar alınca eylemi sonlandırıyorduk.
Ama bu eylemi sonuna kadar götürme, ölüm orucuna dönüştürme gibi bir düşünceye sahip değildik, bu tür öneriyle gelen siyasal yapılara da bunu söylerdik.
Doğru bulmadığım eylemleri yapan devrimcilere ben de benzer hakaretlerde mi bulunayım?
Bunu asla yapmam, bu bana yakışmaz, devrimci üsluba sığmaz, bunu iyi bilelim.
Ölüm orucu eylemleri bireysel eylem değil, tamamen merkezi, siyasi bir kararla alınan ve o siyasi hareketin kadroları tarafından yapılan bir eylem şeklidir.
Hiç kimse kendi kafasından bu eyleme başlamıyor Bireysel eylem şudur.
Babasının zulmüne dayanamayan bir kızın intihar ve ya zorla evlendirilmeyi protesto ederek bu eyleme yönelmesidir.
Örgütün kararına uymayıp ölüm orucu eylemini yarıda bıraktığı için hain ilan edilenlerle dolu çevremiz.
Diğer intihar eylemleri gibi, ölüm orucu eylemleri de merkezi kararla alınıyor, kimin bu eyleme gideceği liderler tarafından belirleniyor.
Grup Yorum ileri sürdüğü taleplerde sonuna kadar haklı! Sanat susturulamaz, müzik susturulamaz, insan susturulamaz.
Hani deriz ya doğru doğru üslupla anlatılırsa doğrudur.
Hak alma mücadelesi, faşizme karşı mücadele doğru yöntemlerle verilirse doğrudur.
Devrimcilerin önünde tek mücadele yöntemi yoktur, hele hele intihar bu yöntemleri içinde olamaz.
Bu insan öğütmektir, insan tüketmektir, faşizmin işini kolaylaştırmaktır.
Zaten onlar bizi yok etmek istiyor ve yok ediyorlar. Binlerce güzel insanımız faşistler tarafından katledildi, binlercemiz yakıldı, binlercemiz işkenceden geçirildi.
Hâlâ ölüyoruz. Devrim mücadelesi yaşatma mücadelesidir, yaşamı savunma mücadelesidir.
Bir devrimci bir yol arkadaşına sen intihar edeceksin, ölüme yatacaksın diyemez, bu kararı alamaz, buna hakkı yok.
Açık söylüyorum, içinde yer aldığım Devrimci Yol hareketi sakat eylem anlayışa sahip olsaydı, adıma hainde deselerdi, o hareketi ilk terk edenlerden biri ben olurdum.
Faşizme karşı mücadelenin çeşitli yolları vardır, bu mücadele ancak yaşanarak verilir.
İnsan yaratıcıdır. Haziran direnişinde insanların ne kadar yaratıcı olduğunu gördük.
Ölüm oruçlarına hiçbir zaman destek vermeyeceğim, destek vererek güzel insanları ölüme gönderenlerden biri olmayacağım.
İnsanların boğazını kesen işid”cilere destek olan, gazetecileri içeri atan, hiçbir muhalefete tahammül edemeyen bir siyasal iktidar var ve bu iktidar kadın cinayetlerine, iş cinayetlerine sessiz kalıyor, görmüyor, umursamıyor, bir devrimcinin ölmesine hiç aldırmaz, ayrıca sevinir.
Çünkü biz mapusta açlık grevi yaparken ölün de sizden kurtulalım diyen idareciler, gardiyanlar vardı.
Bu zevki onlara tattırmak devrimcilik değildir.
Ölmeyelim. Yaşayalım.
Yaşatalım.
Güzel insanlarımızı ölüme göndermeyelim.
Ölüm oruçları insani eylem şekli değildir.
Faşizme karşı yaşayarak mücadele edelim, ancak faşizm böyle yenilir.
